Welcome to yoursite name
SAMOLOTY PASAŻERSKIE
Beechcraft King Air nazwa rodziny dwusilnikowych pasażerskich samolotów produkowanych przez amerykańską firmę Beechcraft. King Air produkowany jest od 1964 r. i jest to najdłużej seryjnie produkowany cywilny samolot. Jest to jedyny ciągle produkowany turbośmigłowy samolot biznesowy (nie licząc Piaggio Avanti).
Wśród modeli można wyróżnić trzy główne: mały o konwencjonalnym ogonie C90GT, średni o ogonie w kształcie litery T B200 oraz największy również o ogonie "typu T" 350. Ceny nowych maszyn wahają się między 3, a 7 milionami USD.W maju 1963 r. Beechcraft rozpoczął loty testowe na pierwszym modelu King Air. Już 9 września 1964 r. pierwsza maszyna oznaczona jako Model 90 zeszła z taśmy produkcyjnej. Do końca 1968 dostarczono ponad 400 maszyn wyposażonych w silniki Pratt & Whitney PT-6A o mocy 500 HP.Następnie 23 maja 1969 został zaprezentowany Model 100, który miał większą kabine niż poprzednik. Później serię 100 poszerzono o modele A100 przeznaczonego dla użytku wojskowego oraz B100 z silnikiem Garrett TFE331 o mocy 715 HP, który wybrano, ponieważ firma Pratt & Whitney nie mogła dostarczyć jednoski napędowej odpowiadającej stawianym wymaganiom. Serię 100 przestano produkować w 1984.
Późniejsze udoskonalanie serii 90 zaowocowało modelami takimi jak: A90, B90, C90, C90-1, C90A, C90B, C90SE, C90GT, E90, F90 i F90-1. Linia "F" posiadała ogon w kształcie litery T, podobnie jak Model 200. Inne różnice były mało znaczące, oprócz silników stosowanych jako jednostki napędowe.
W lipcu 2005 na pokazach lotniczych w Oshkosh Beechcraft zaprezentował C90GT. Jest to mocniejsza wersja C90B, która ją zastąpiła. Samolot używa silników PT6A-135A o mocy 750 HP. Silnik ten charakteryzuje się zwiększoną wydajnością podczas lotów w czasie niskich temperatur, wyższą prędkością przelotu i prędkością wznoszenia. Osiągając 275 węzłów C90GT może konkurować z lekkimi odrzutowcami nowej generacji na krótkich i średnich dystansach, oferując znacznie przestronniejszą i wygodniejszą kabinę.
Popyt na modele o większe niż 90 i 100 spowodował stworzenie Super King Air 200, zarejestrowanego w 1973 r. z silnikiem PT-6A-41 o mocy 850 HP. W 1980 do produkcji wszedł ulepszony model B200 z silnikiem PT-6A-42 (bardziej wydajnym wariantem wcześniejszego -41), produkuje się go do dzisiaj jako King Air B200 (przydomek "Super" został odrzucony w 1996). Ponieważ B200 jest większy niż serie 90 i 100 otrzymał on ogon w kształcie "T" w celu zwiększenia powierzchni nośnej.
Seria 200 stała się tak popularna, że wkrótce Beechcraft zaczął pracować nad jego następcą. Wstępnie nazwano go Super King Air 300. W stosunku do B200 znacznie poprawiono aerodynamikę oraz wykorzystano w nim znacznie silniejsze silniki niż w poprzedniku (PT-6A-60A o mocy 1050 HP). Loty testowe samolotu rozpoczęły się w 1982. W 1988 rozpoczęto prace nad zastąpieniem tego modelu wskutek czego otrzymano Super King Air 350, który był przede wszystkim dłuższy o niemal metr. Zaprezentowany on został w 1989 i jest sprzedawany do dzisiaj (również bez przydomku "Super").
24 czerwca, 1996 z taśmy produkcyjnej zszedł pięciotysięczny King Air.
Niedługo "King Air" zostanie zastąpiony przez nowoczesny model Beechcraft Starship, który jest łudząco podobny do swojego konkurenta Piaggio Avanti).Podczas kadencji prezydenta USA Lyndona Johnsona samolot ten, a konkretnie model B90 USAF używało do transportowania Johnsona między Bazą Lotniczą Bergstrom, a rodzinną posiadłośćią w poblirzu Johnson City (Teksas). Kiedy prezydent znajdował się na pokładzie maszyna otrzymywała kryptonim Air Force One.