Welcome to yoursite name
SAMOLOTY PASAŻERSKIE
Boeing 737 - najpopularniejszy wąskokadłubowy samolot pasażerski średniego zasięgu na świecie, produkowany w wielu wersjach od 1967 przez firmę Boeing w USA. Jest to najczęściej zamawiany samolot pasażerski wszech czasów: do tej pory w sumie zamówiono 6.160, a dostarczono 5.009 egzemplarzy. Boeing 737 jest tak szeroko rozpowszechniony, że w każdej chwili ponad 1.250 tych maszyn znajduje się w powietrzu. Średnio co pięć sekund, gdzieś na świecie startuje jedna maszyna typu 737.
Konfiguracja siedzeń to układ "3x3" (dwa rzędy, po 3 siedzienia w rzędzie).Boeing 737 powstał dzięki potrzebie marketingowej dostrzeżonej przez Boeinga, mianowicie, nowego odrzutowca pasażerskiego krótkiego zasięgu, dla rynku nowo zaistniałego poprzez wprowadzenie nowych konkurencyjnych samolotów: BAC 1-11 i Douglas DC-9.
Boeing gonił czołówkę, gdy praca nad nowym samolotem zaczęła się na dobre w 1964, jako że oba konkurencyjne samoloty już przechodziły testy certyfikacyjne. Aby przyśpieszyć tok rozwojowy nowego przedsięwzięcia, zdecydowano się na ponowne użycie jak największej liczby rozwiązań technicznych z istniejących Boeingów 707 i 727, przede wszystkim ich wspólnego kadłuba.
W podstawowej wersji, model 737-200 na pokład może wziąć 130 pasażerów i 52.390 kg ładunku. Maksymalna prędkość dochodzi do 943 km/h. Dystans, który może pokonać bez lądowania to 4.075 km. Został wyprodukowany w ponad 500 egzemplarzach.Modele 737-300, -400, -500 były produkowane w latach 1983-2000. Model 737-400 zabiera zabiera na pokład od 146 (8 w klasie premium i 138 w ekonomicznej) do 188 pasażerów. Jego maksymalna prędkość przelotowa to 492 w (912 km/h). Rozpiętość skrzydeł wynosi 28,88 m, długość 36,45 m, a wysokość 11,13 m. Model ten jest najlepiej sprzedającym się samolotem w historii lotnictwa. Modele 737-400 i 737-500 eksploatowane są przez Polskie Linie Lotnicze LOT. PLL LOT posiada również modele 737-300, jednak zostały one wypożyczone do Centralwings.
Wraz z wersjami 737-700 i 737-800, model 737-600 był jednym z pierwotnie oferowanych trzech wariantów odmiany 737 Next Generation. Model 737-600 zastąpił model 737-500. Pierwszy egzemplarz opuścił linię produkcyjną w roku 1995, a do użytku wszedł w 1998. Linie lotnicze Scandinavian Airlines System zakupiły maszynę jako pierwsze. Model ten, ekonomiczny dopiero na wyjątkowo długich trasach, nie znalazł jednak szerokiego uznania wśród innych przewoźników.
Jego odpowiednikiem w ofercie firmy Airbus, jest A318. Przy zbliżonej liczbie pasażerów Boeing 717, zaprojektowany z myślą o ruchu regionalnym, nie posiadał zasięgu modelu 737-600, co zaważyło na jego losach. Produkcji Boeinga 717 zaniechano w połowie 2006, tym samym jedynym 100-osobowym samolotem oferowanym na rynku przez Boeinga pozostał model 737-600.
Model 737-600 konkuruje bezpośrednio z Airbusem A318 i brazylijskim Embraerem 195.
W sierpniu 2006 na świecie użytkowano łącznie 66 sztuk modelu 737-600, z 3 dalszymi potwierdzonymi zamówieniami.
Pierwszy egzemplarz maszyny nowej generacji - Boeing 737 "Next-Generation", wstępnie oznaczony jako Boeing 737-300X, ukończono 8 grudnia 1996, a oblatano 9 lutego 1997. Mieści on 126 pasażerów w dwuklasowej konfiguracji lub 149 w układzie jednoklasowym i dysponuje zasięgiem 6 230 km (3 365 Mm). Samolot ten jest odpowiedzią Boeinga na europejskiego Airbusa A319.
Model 737-700 jest obecnie użytkowany przez niektóre linie lotnicze na relatywnie drogich dla pasażerów i dzięki temu opłacalnych dla przewoźników trasach transatlantyckich pomiędzy Europą i Ameryką Północną.
Litery ER oznaczaja w ang. Extended Range, co oznacza model o zwiększonym zasięgu. Ten model, który ma wejść do eksploatacji w 2007, będzie miał zasięg 5 510 Mm, zabierając na pokład 126 pasażerów w konfiguracji dwuklasowej. Ten model będzie konkurentem Airbusa A319LR.
W podstawowej wersji, model 737-800 może na swój pokład zabrać od 162 do 189 pasażerów oraz 70 530 kg ładunku. Osiąga pułap do 12 496 m, prędkość do 840 km/h oraz zasięg bez lądowania do 5 420 km.
Pierwszy lot modelu 737-900 odbył się 3 sierpnia 2000, a na rynek trafił po raz pierwszy 15 maja 2001 (do linii lotniczej Alaska Airlines). Model 737-900 znacznie różni się od wczesnych modeli pokoleń Original (modele 737-100 i 737-200) i Classic (modele 737-300, 737-400 i 737-500). Jest większy, zabiera na pokład więcej pasażerów, ma większą maksymalna masę startową, jest bardziej wydajny, może latać na większych wysokościach, a co najważniejsze, ma o wiele dłuższy zasięg.
W przeciwieństwie do modeli 737-700/800, odznaczającymi się charakterystycznymi zakończeniami skrzydeł tzw. winglety, model 737-900 ich nie posiada. To one (obok silników) sprawiają, że samoloty te mają większy zasięg. Winglety poprawiają także właściwości nośne samolotów, które je posiadają, przez co owe maszyny mogą latać na mniejszych prędkościach (co często stosuje się w tzw. procedurach STAR i SID) i o wiele szybciej się wznosić. Mimo, że winglety spotyka się bardzo często przy tych maszynach, instalacja ich jest opcjonalna. Nie każdy samolot tego typu je posiada. Najlepszym tego przykładem jest linia lotnicza Ryanair, która na niewielu ze swoich Boeingach 737 zainstalowała winglety.
Silniki modelu 737-900 mają dużą moc a zarazem są bardzo ciche. Ciąg wytwarzany przez silniki CFM56-7B26 to 117kN (11930 kg) każdy co w sumie daje 234 kN (23860 kg), a przez silniki CFM56-7B27 121.4kN (12400 kg) każdy. W porównaniu z Boeing'iem 747-400, do niedawna największym pasażerskim samolotem świata, którego każdy silnik daje ok 260 kN, to mało, ale trzeba wziąć pod uwagę wymiary obu samolotów.
Model 737-900 jest dość popularny w USA jednak nie w Europie. Jedyna europejską linią lotniczą, która posiada te samoloty jest holenderska linia KLM Royal Dutch Airlines.
Model ten jest najnowszym Boeingiem 737. Jest on następcą zaniechanego już Boeinga 757-200 (Boeing 757-300, natomiast, będzie zastąpiony Boeingiem 787 Dreamlinerem). Model 737-900ER posiada nowe drzwi wyjściowe i nowe zbiorniki paliwa. Pewne usprawnienia aerodynamiczne zawarte w tkz. Short Field Performance package, odróżniają go od modelu 737-900. Jego nowozaprojektowane skrzydło zezwala na lot rejsowy z szybkością Mach 0.78 jak i Mach 0.82 na krótkich odcinkach przy pełnym przyśpieszeniu. Model 737-900ER może pomieścić 180 pasażerów w konfiguracji dwuklasowej lub 215 w jednoklasowej. Zastosowane zostały silniki CFMI CFM56-7 (takie same jak we wszystkich Boeingach typu NG). Zasięg tego modelu to około 5900 km (3200 Mm).
Pierwszy samolot tego typu został wyprodukowany 9 sierpnia 2006 dla indonezyjskiej linii niskokosztowej Lion Air, która zamówiła 60 sztuk. Oprócz niej, dotychczas na kupno modelu 737-900ER zdecydowały się także Continental Airlines, GECAS oraz Sky Airlines.
Short Field Performance (Przystosowanie do Krótkiego Pola Wzlotów), w skrócie, SFP, jest technicznym udoskonaleniem najnowszych modeli Boeinga 737, przeprowadzonym na prośbę brazylijskiego przewoźnika Gol Transportes Aéreos, którego najbardziej rentowne połączenie istnieje pomiędzy Sao Paulo i Regionalnym Portem Lotniczym Santos Dumont w Rio de Janeiro z drogami startowymi o długości zaledwie 1323 m (4341 stóp) i 1260 m (4134 stóp), dystansach znacznie krótszych niż te w użytku przez samoloty klasy Boeing 737 o pełnym obciążeniu, wymagającym porównywalnie większych prędkości podejścia i tym samym, dłuższego dobiegu.
Zatem, poczynając w 2004, Boeing prowadził rozwój wariantu Short Field Performance, czyniwszy go standardowym wyposażeniem modelu 737-900ER i opcją na zamówienie u modeli 737-600, -700 i -800.
Pierwszy egzemplarz z SFP, model 737-900ER, który zostanie dostarczony linii lotniczej Lion Air, został wyprodukowany 8 sierpnia 2006, a niespełna trzy tygodnie później, pierwszy model 737-800 SFP dostał się w ręce Gol Transportes Aéreos. Tymczasem, 11 klientów złożyło zamówienia na 250 maszyn wariantu Short Field Performance.